Verschilpunten Tridentijnse ritus en Novus Ordo

Van een jonge lezer kwam de vraag wat de verschilpunten zijn tussen de Tridentijnse ritus en de Novus Ordo en daar wil ik dan ook graag op antwoorden:

Latijn

Hoewel de Novus Ordo perfect in het Latijn kan opgedragen worden (het concilie vroeg dit zelfs) is dit al meer dan 30 jaar - op enkele uitzonderingen na - praktisch nergens het geval. Zo goed als overal in Vlaanderen verloopt de H.Mis volledig in de volkstaal nl het Nederlands.

De oude ritus daarentegen mag enkel in het Latijn opgedragen worden. Het Epistel (lezing), het Evangelie en de preek zijn natuurlijk wel gewoon in de volkstaal. De gelovigen kunnen alles gewoon volgen met hun missaal waarin, naast het Latijn, ook de Nederlandse vertaling staat. De praktijk leert echter dat wie op regelmatige basis een H.Mis volgens de oude ritus meeviert  zich al snel het Latijn eigen maakt zodat men perfect weet wat er gebeden en gezongen wordt. Het is een absolute fabel en vooroordeel dat de gelovigen er niets van zouden verstaan.

Het Latijn is de officiele taal van de RKK en het verbindt ons met de rest van de wereldkerk. Wie een Latijnse Mis gewoon is kan om het even waar ook ter wereld een Latijnse H.Mis meevieren en alles perfect verstaan. Het Latijn is ook een zeer plechtige taal die het mysterie van de H.Mis vergroot

Gregoriaans

Een belangrijk aspect van de oude, Tridentijnse ritus, is het gebruik van het Gregoriaans. Gezangen in de volkstaal zijn niet toegestaan, dit in tegenstelling tot de Novus Ordo waarin het Gregoriaans zo goed als verdwenen is.

Gebedsrichting van de priester

Binnen het Christendom is het oosten de richting waarnaar men zich keert tijdens het gebed. Vanaf de derde eeuw is deze gewoonte gebaseerd op bijbels-symbolische gronden: Christus als 'Licht van de Wereld' en de 'Zon der Gerechtigheid' en de verwachting van de wederkomst van Christus uit het oosten om de levenden en doden te oordelen: "Want zoals de bliksem vanuit het oosten komt en tot in het westen zichtbaar is, zo zal het zijn met de komst van de Mensenzoon" (Matt. 24:27 en Openb. 7:2). 

De priester in de oude ritus draagt dus de H.Mis op richting het oosten, richting God. Elk kerkgebouw van voor 1962 is trouwens "ge-oost" dwz dat het hoogaltaar waaraan de H.Mis wordt opgedragen pal op het oosten staat. De "oosting" is dus een zeer diepzinnig en bijbels gegeven. Helaas werd de oosting al snel na Vaticanum II afgeschaft en sindsdien staat de priester in de Novus Ordo met zijn gezicht naar het volk gericht. Veel liturgische experten en zelfs de huidige paus hebben deze ontwikkeling altijd zeer sterk betreurd. In 2000 jaar Christendom stond de priester NOOIT naar het volk gekeerd en het is dan ook zowel historisch als Theologisch niet te verantwoorden.

Tegenstanders van de oude ritus spreken altijd zeer denigrerend over de oosting. Ze spreken over: " de priester staat met zijn rug naar het volk". De waarheid is echter dat de priester zich, tesamen met de gelovigen, naar God, onze Heiland keert.

In de oude ritus draagt de priester de H.Mis op richting God

Oude offerandegebeden werden verwijderd uit Novus Ordo

In de Novus Ordo vindt men vrijwel geen verwijzingen meer naar de zoenoffertheologie die zo kenmerkend is voor de Tridentijnse Mis en het katholieke geloof. Het ontbreken van de zoenoffertheologie  (In het Christendom wordt aangenomen dat Christus de plaats heeft ingenomen van de zondebok  en tegelijk, in de rol van hogepriester en onschuldig zondeloos 'lam', zichzelf heeft opgeofferd voor de zonde van de gehele mensheid. In de RKK geldt de Mis ook vooral als onbloedige hernieuwing van dit éne zoenoffer van Christus aan het kruis)  door verwijdering van de oude offerandegebeden en het creëren van nieuwe eucharistische gebeden in plaats van de Romeinse Canon, is het belangrijkste Theologische verschilpunt tussen beide ritussen en het belangrijkste discussiepunt tussen voor- en tegenstanders van de Novus Ordo

Tridentijnse ritus: Enkel Romeinse Canon en in stilte gebeden

De Novus Ordo heeft een heleboel nieuwe Eucharistische Gebeden terwijl in de oude ritus enkel en alleen de Romeinse Canon (Te igitur clementissime Pater) gebruikt wordt. De Romeinse Canon gaat volgens historische bronnen zelfs terug tot Apostolische tijden. In de Novus Ordo wordt het Eucharistisch gebed hardop gebeden terwijl dit in de oude ritus in stilte of met zachte stem gedaan wordt.

De Canon wordt in stilte gebeden

Enkel tongcommunie bij Tridentijnse ritus

In tegenstelling tot de Novus Ordo is handcommunie in de oude, Tridentijnse ritus NIET toegestaan. Er wordt uitsluitend de tongcommunie gegeven. Wegens de vele misbruiken met handcommunie heeft ook paus Benedictus besloten om enkel nog de tongcommunie toe te passen in het Vaticaan. Met tongcommunie is heiligschennis en profanisatie van het Allerheiligste uitgesloten.

In de oude ritus geldt enkel de tongcommunie

Tot slot... 

Dit waren enkel de grootste verschilpunten tussen beide vormen. Er zijn er natuurlijk veel meer zoals het Asperges me, de Voetgebeden, Wierookgebeden, laatste Evangelie enz....(allemaal in de oude ritus).